بطلان دعوی

[کامیاب]

دوست بزرگوار همانگونه که دوست بزرگوار در تاپیکهای قبل عنوان نموده حضانت امری نسبی بوده نه قطعی و بستگی به شرایط و موارد دارد گاهی و یا در مدت زمانی هر یک از زوج و زوجه که حضانت به وی واگذار شده دارای شرایط و صلاحیت حضانت بوده و گاهی به سببی از اسباب مثلاً ورشکستگی زوج یا زوجه ،اعتیاد به مواد مخدر یا الکل زوج یا زوجه، ویا زندانی شدن هریک، دیوانگی،محجوریت و..... موجبات زوال حضانت را فراهم میکند و وظیفه قاضی در یافت و برسی و تحقیق در مورد ادعای طرفین بوده و به صرف صدور حکم و یا یک توافق نامه و یا اقرار نامه یا حضانت نامه و.... دلیلی بر وجود حق عمری برای هیچیک از طرفین نبوده و نیست چون هم شره و هم قانون و هم عرف و هم وجدان اجازه زجر کشید طفلی که به واسطه طلاق نزد هریک از طرفین بوده نیست طفل مذکور دارای شان انسانی بوده و نیازمند نگهداری و ارائه خدمات و مهر بوده و هر یک از زوجین که دارای این شرایط باشند حق حضانت دارند هرچند که از نظر شاره ولایت و حضانت حق زوج میباشد مگر موارد خاص و بی سرپرستی و بد سرپرستی عامل زوال حق بوده .لذا قاضی هیچگونه تخلفی چه در باب رسیدگی و چه از باب ماهیتی نداشته و ندارد چون این حکمی است که به واسطه قانون به وی شده .این نظر و برداشت بنده با عنایت به قانون آیین دادرسی و قانون مدنی و قانون امور حسبی بوده بوده