.png?dateline=1538098407)
۹ بهمن ، ۱۳۹۴, ساعت --> ۵۹ : ۱۹
با عرض سلام مخاطب محترم جواب پاسخ سوالات شما از نظر بنده به شرح ذیل بوده
- ماده 96 صرفا از کسر 1چهارم حقوق و مزایای کارکنان دولت صحبت ب میان آورده و مزایای مستمر وغیر مستمر را تفکیک ننموده . . . .
متاسفانه بحث مستمر و غیر مستمر توسط مسئولین فاقد شعور حقوقی نهادهای دولتی باب شده در صورتی که قانون صراحتاً عام بوده و بیان نموده حقوق و مزایا که این مزایا هم شامل مستمر بوده و هم غیر مستمر و استنباط این حسابداران این بوده که مستمر مانند حقوق ثابت و مزایای ثابت مانند حق اولاد، و....که ثابت در فیش حقوقی اشخاص شاغل آمده و غیر مستمر مانند اضافه کاری،حق ماموریت.....که پس از انجام آن فعالیت مازاد در حساب حقوقی اشخاص منظور میشود
2- وظیفه ی استیفای 1 چهارم حقوق کارکنان دولت به نفع محکوم لهم به عهده ی سازمان و اداره ای است که محکوم علیه در آن مشغول ب کار میباشد . . . .
بله متاسفانه این مسئولیت در عهده شخص یا سازمانی بوده که به آن کارمند حقوق میدهد هر چند آن نهد وظیفه داشته علاوه بر واریز مبلغ یک شرح از میزان واریزی حقوق و مزایای محکوم علیه به مرجع دستور دهنده ارسال نماید
سوال اینجاست ک مزایای مستمر و غیر مستمر کدام هستند ؟
در قسمت اول توضیح داده شده
و مرجع صالح جهت تعریف ، تفکیک و تفسیر مزایای مستمر وغیر مستمر کدام است ؟
شرعا و قانوناً مرجع اصلی و صالح محاکم قضایی صادر کننده دستور میتواند قاضی اجرای احکامی باشد که زیر نظر (قاضی رسیدگی کننده اصلی)وظیفه داشته لذا با توجه به اینکه اصل و ملاک قانون بوده و تفسیر قانون نیز بعهده مرجع حاکم بوده مرجع حاکم زیاد به علت وجود زحمات بسیار تفکیک این مسئولیت را به واحد مالی ادارات تفیض نموده عملاً قسمت مالی امین مرجع رسیدگی بوده و در صورت اثبات قصور خیانت در امانت وی ثابت میشود و قابلیت مجازات کارمند خاطی نیز مهیا میشود هرچند در فوق عنوان نمودم مزایا عام بوده هم شامل مستمر و هم غیر مستمر میشود اما در نهادهای دولتی این تفسیر همانگونه که بیان شد توسط مسئولین مالی جهت حمایت از کارمند خودشان و عملاً نوعی رانت و پارتی بازی به نفع کارمند خودشان بوده زیرا در قوانین اجرایی سخنی در مورد مزایای مستمر و غیر مستمر نیامند اما در قوانین اداری مالی مربوط به دوایر دولتی همانگونه که بیان نمودم نمود داشته
پاسخهای ارائه شده نظر و برداشت شخصی و حاصل از تحقیقاتی قبلی بنده در قوانین مربوطه بوده
- ماده 96 صرفا از کسر 1چهارم حقوق و مزایای کارکنان دولت صحبت ب میان آورده و مزایای مستمر وغیر مستمر را تفکیک ننموده . . . .
متاسفانه بحث مستمر و غیر مستمر توسط مسئولین فاقد شعور حقوقی نهادهای دولتی باب شده در صورتی که قانون صراحتاً عام بوده و بیان نموده حقوق و مزایا که این مزایا هم شامل مستمر بوده و هم غیر مستمر و استنباط این حسابداران این بوده که مستمر مانند حقوق ثابت و مزایای ثابت مانند حق اولاد، و....که ثابت در فیش حقوقی اشخاص شاغل آمده و غیر مستمر مانند اضافه کاری،حق ماموریت.....که پس از انجام آن فعالیت مازاد در حساب حقوقی اشخاص منظور میشود
2- وظیفه ی استیفای 1 چهارم حقوق کارکنان دولت به نفع محکوم لهم به عهده ی سازمان و اداره ای است که محکوم علیه در آن مشغول ب کار میباشد . . . .
بله متاسفانه این مسئولیت در عهده شخص یا سازمانی بوده که به آن کارمند حقوق میدهد هر چند آن نهد وظیفه داشته علاوه بر واریز مبلغ یک شرح از میزان واریزی حقوق و مزایای محکوم علیه به مرجع دستور دهنده ارسال نماید
سوال اینجاست ک مزایای مستمر و غیر مستمر کدام هستند ؟
در قسمت اول توضیح داده شده
و مرجع صالح جهت تعریف ، تفکیک و تفسیر مزایای مستمر وغیر مستمر کدام است ؟
شرعا و قانوناً مرجع اصلی و صالح محاکم قضایی صادر کننده دستور میتواند قاضی اجرای احکامی باشد که زیر نظر (قاضی رسیدگی کننده اصلی)وظیفه داشته لذا با توجه به اینکه اصل و ملاک قانون بوده و تفسیر قانون نیز بعهده مرجع حاکم بوده مرجع حاکم زیاد به علت وجود زحمات بسیار تفکیک این مسئولیت را به واحد مالی ادارات تفیض نموده عملاً قسمت مالی امین مرجع رسیدگی بوده و در صورت اثبات قصور خیانت در امانت وی ثابت میشود و قابلیت مجازات کارمند خاطی نیز مهیا میشود هرچند در فوق عنوان نمودم مزایا عام بوده هم شامل مستمر و هم غیر مستمر میشود اما در نهادهای دولتی این تفسیر همانگونه که بیان شد توسط مسئولین مالی جهت حمایت از کارمند خودشان و عملاً نوعی رانت و پارتی بازی به نفع کارمند خودشان بوده زیرا در قوانین اجرایی سخنی در مورد مزایای مستمر و غیر مستمر نیامند اما در قوانین اداری مالی مربوط به دوایر دولتی همانگونه که بیان نمودم نمود داشته
پاسخهای ارائه شده نظر و برداشت شخصی و حاصل از تحقیقاتی قبلی بنده در قوانین مربوطه بوده
بالا ترین محکمه وجدان است.و بالاترین پشتوانه مطالعه و تفکر در امور.