نه هر که چهره برافروخت دلبری داند !

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند !

آن چه می آید نامه «س ـ الف» قاضی منتظر خدمت است که به وزیر دادگستری وقت نوشته است. این متن برگرفته از شماره ۵۰روزنامه سحر، مورخ شنبه ۳۱شهریور ۱۳۳۵است.

جناب آقای گلشائیان:

با وجود اینکه جنابعالی چندان به تبلیغات و مطبوعات و افکار عمومی اعتقاد و اتکائی ندارید و به قول خودتان افکار عمومی که به این آسانی منحرف می شود ارزش ندارد ولی تصدیق بفرمائید مطبوعات در پیروزی جنابعالی و تصویب لایحه اختیارات و دو لایحه اخیر نقش مؤثری داشتند و صمیمانه در راه انجام مقصود جنابعالی همکاری کردند. اکنون به هر صورت یا منحصرا روی افکار شخصی و کمک های خارج یا به کمک مطبوعات بوده وسایل کار برایتان فراهم شده است، ابزار و اسلحه ای که می خواستید در دست دارید بسیار بجاست بعد از این اجازه بدهید مطبوعات در جهت قدمهای اصلاحی جنابعالی آنچه به نظرشان می رسد بگویند. برخلاف سایر مصادر امور این یادآوریها را با حسن نیت و دیده قبول بنگرید شاید… در آن میان بر خلاف عقیده سازمانهای دولتی حرف حسابی هم به گوش بخورد …

امروز بیش از هر چیز مردم به انتصابات جنابعالی چشم دوخته اند و شایعات برکناری عده ای و دعوت عده دیگر به کار بسیار گرم است و نقطه حساسی که قبل از هر چه باید توجه جنابعالی را به آن جلب نمود همین موضوع است.

به طور مقدمه باید عرض کنم که پایه اساسی اصلاحات دادگستری و قضات از اطاق وزارت دادگستری و صندلی جنابعالی شروع می شود.

آقای گلشائیان: اطمینان داشته باشید کادر قضایی همین عدلیه خراب و بدنام را قضات با تجربه و دانشمند و مطلعی تشکیل داده اند که با اطمینان می توان گفت ۹۵درصد آنها طبیعتا و در اصل مردمان درستکار، صحیح العمل و مطلع به امور قضایی بوده و هستند و روزی که اطمینان حاصل کنند وزیر دادگستری از قضات درستی و صحت عمل و پاکدامنی و قضاوت صحیح می خواهد، نه اجرای دستور تبعیض و اعمال نفوذ، هر چند نفری هم که تحت تأثیر عوامل و احتیاج جاه و مقام و پول منحرف شده باشند فورا به راستی و درستی خواهند گرایید. دلیل آن هم واضح است؛ زیرا که هیچ کاری آسانتر از کنترل عمل قضات نیست، هر قاضی و مأمور قضایی که دو سال سابقه کار داشته باشد به آسانی می تواند درباره هر پرونده قضاوت کند و تشخیص دهد قاضی پرونده اعمال نظر و سهل انگاری کرده است یا خیر؟

با این تفصیل اگر این قاضی های درستکار منحرف شده و یا سهل انگاری کرده وحشتی نداشته اند، برای این است که می دانسته اند وزرای دادگستری همه شان ریگ به کفش دارند و خودشان چون به خلوت می روند کار دیگر می کنند !

هیچ قاضی تا به دستور وزیر دادگستری و اولیای معظم وزارتخانه چند پرونده را بر خلاف حق و قانون قطع فصل نکرده باشد جرئت ندارد خودسرانه در مقابل تشبث و پول یا هر نوع دیگری در پرونده های دیگر اعمال نظر نماید و حق را ناحق و قاضی و قضاوت را بدنام کند.

از امروز، از فردا، اگر برای هر قاضی نادرست پایین و یا قاضی سهل انگار دیوان کشور قطع و یقین حاصل شد وزیر دادگستری که رئیس قوه قضائیه است به هیچ عنوان و به هیچ دستاویزی از قبیل مصلحت دولت و سیاست کشور به خود اجازه اعمال نفوذ در قضاوت نخواهد داد، او هم تکلیف خود را می داند اگر به راه ناصواب رفته است راه و رسم درستی و پاکدامنی پیش خواهد گرفت.

با این مقدمه است که به نظر ما در انتصابات دادگستری و طردها و دعوتها جنابعالی نباید تحت تأثیر بدبینی زیاد یا خوش بینی بی مورد قرار بگیرید و تصدیق فرمایند هر قاضی مشغول به کاری که گاهی انحراف حاصل کرده برای همیشه بداست. در این مورد مخصوصا باید دقت فرمایید از مشاوره و اظهار نظر مشاورین و نزدیکان مقام وزارت بر حذر باشید و روی افرادی که طرد می فرمایید و یا دعوت می کنید سطحی قضاوت ننمائید تصوراتی که فلان قاضی ای که از دادگستری رفته و در دو سه مورد و برخورد، مورد پسند جنابعالی واقع شده واقعا اگر پشت میز قضاوت نشست آدم صالحی است یا قاضی فرسوده بدبختی که به هر عنوان در پرونده ای که به جهاتی موضوع آن پیش جنابعالی منعکس شده انحراف حاصل کرده است واقعا مرد بد نیست اشتباه است، چه بسا کسانی که امروز به عنوان افراد صالح به جنابعالی معرفی می شوند و شما می خواهید آنها را مجددا به کار دعوت کنید در کارهای آزاد خود رسوایی ها به بار آورده اند که از گرسنه ترین قاضی ها هم دیده نمی شود و چه بسا قاضی ستمدیده که به هر دلیل احتیاج، یک بار منحرف شده و تصادف او رادر مسیر مطالعات شما قرارداده واقعا اگر محیط خوبی برایش فراهم گردد قاضی درستکار خواهد بود.

ما سابقا نظر خود را حتی نسبت به عالی ترین سازمانهای قضایی کشور که دیوان کشور است گفته ایم نمی خواهیم از قضات دفاع نمائیم، ولی عقیده داریم محیط و طرز کار مخصوصا رویه وزرای دادگستری همیشه در وضع کار قضات دادگستری موثر بوده و هست و از این جهت جنابعالی را بر حذر می داریم که در انتصابات خود نهایت دقت مبذول فرمایند و تصور نکنند هر کس به هر عنوان در خارج یا در سیاست مقامی پیدا کرده است لایق قضاوت است و در واقع نه هر که چهره برافروخت دلبری داند!

فرید خدائی فر
vakil@vakil.net
بدون دیدگاه

ارسال دیدگاه

رفتن به نوار ابزار